Op tafel ligt een bruine envelop. Ik kijk ernaar, wrijf erover, maar durf hem nog niet te openen. Heel mijn leven zit in die omslag. Ik heb er zo lang naar gehunkerd, maar nu het kan, is het toch eng.
Ik neem diep adem. Eerst moet ik afscheid nemen van mijn oud bestaan, mijn oude ik. Met schaar en haarverf ben ik al een eind geraakt. Nu leg ik een verse blok hout in de open haard, en gooi er mijn papieren achterna. Met een schaar knip ik mijn identiteitskaart, bankkaart en andere plastic in kleine stukjes.
Ik neem mijn nieuwe handtas, prop de omslag erin, gooi olie op het vuur en ren zo snel mijn benen me willen dragen.
Dit stukje verscheen op 28/01/2016 op 120w.
karlienvh 